szwank (język polski)

wymowa:
IPA: [ʃfãŋk], AS: [šfãŋk], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• -nk- 
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przest. krzywda, ujma, uszkodzenie, strata[1]
(1.2) daw. cięcie, uderzenie[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Boję się, żebyś z żalu na zdrowiu szwanku nie poniosła[2].
(1.2) Począł umykać do swojej godpody, lecz dościgniony, (…) po wielu odebranych szwankach, tamże zabity poległ[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) wyjść z czegoś bez szwanku • narazić kogoś na szwank
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. szwankować
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Schwankung → zmienność
uwagi:
Dziś używane tylko w podanych kolokacjach.
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „szwank” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ Henryk Sienkiewicz, Pan Wołodyjowski.
  3. ↑ Adam Naruszewicz, Historya narodu polskiego, 1780-1786.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.