subsydiarność (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌsupsɨˈdʲjarnɔɕʨ̑], AS: [supsydʹi ̯arność], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) praw. zasada, według której decyzje powinny być podejmowane na najniższym możliwym szczeblu, a na wyższym tylko wtedy, gdy takie ich podjęcie da o wiele lepsze rezultaty; zob. też subsydiarność w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik subsydiarność dopełniacz subsydiarności celownik subsydiarności biernik subsydiarność narzędnik subsydiarnością miejscownik subsydiarności wołacz subsydiarności - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) zasada subsydiarności (= zasada pomocniczości)
- synonimy:
- (1.1) subsydialność
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. subsydialność ż, subsydium n
- przym. subsydiarny, subsydialny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) subsidiarity
- szwedzki: (1.1) subsidiaritet w
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.