stray (język angielski)
- wymowa:
- enPR: strā, IPA: /stɹeɪ̯/, SAMPA: /str\eI/
- wymowa amerykańska
- znaczenia:
czasownik nieprzechodni
- (1.1) zabłąkać się, zgubić się, zabłądzić
przymiotnik
- (2.1) zabłąkany, bezpański
rzeczownik
- (3.1) przybłęda
- odmiana:
- (1) stray, strayed, strayed, strays, straying
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. strayer
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- średnioang. straien < st.franc. estraier, utworzone od st.franc. estree → droga < łac. strāta → droga brukowana, gościniec[1][2]
- uwagi:
- źródła:
- ↑
Hasło „stray” w: The American Heritage Dictionary of the English Language, Houghton Mifflin Harcourt Publishing Company. - ↑ Hasło „stray” w: Ernest Klein, A comprehensive etymological dictionary of the English language, Elsevier, Amsterdam etc. 1971 (2003), ISBN 0-444-40930-0, s. 721.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.