spółkować (język polski)

wymowa:
IPA: [spuwˈkɔvaʨ̑], AS: [spuu̯kovać]
znaczenia:

czasownik

(1.1) mieć stosunek płciowy
(1.2) daw. wspólnie działać, łączyć się z kimś[1]
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) [...] wajdelotkę pomówiono o spółkowanie z nieznajomym rycerzem [...][2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) współżyć, kopulować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. spółkowanie n, spóła ż, spółka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) mate
  • hiszpański: (1.1) copular
  • nowogrecki: (1.1) συνουσιάζομαι, συνευρίσκομαι
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „spółkować” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. L. Siemieński: Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.