släpa (język szwedzki)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) ciągnąć, wlec, taszczyć

czasownik nieprzechodni

(2.1) ciągnąć się, wlec się po czymś (np. o sukience)

(2.2) harować, tyrać, mozolić się

czasownik zwrotny släpa sig

(3.1) wlec się, ciągnąć się (idąc)

odmiana:

(1.1, 2.1-2, 3.1) att släpa, släpar, släpade, släpat, släpa!

przykłady:

składnia:

(1.1) släpa (på) något → ciągnąć coś

(2.1) släpa i / mot något → ciągnąć się po czymś

(2.2) släpa med något → mozolić się nad czymś

kolokacje:

(1.1) släpa föterna efter sig → powłóczyć nogami

synonimy:

(1.1) dra, kånka

(2.2) slita, knoga

(3.1) hasa, dra benen efter sig

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. släp, släpande, släpning

przym. släpig, släpande

związki frazeologiczne:

złożenie rzecz. släplift, släplina, släptåg, släpvagn

czas. frazowy släpa efter • släpa hem • släpa med • släpa med sig • släpa sig fram

fraza czas. slita och släpa

etymologia:

uwagi:

nie mylić z: släppa → puszczać

źródła: