przypatrywać się (język polski)

on się przypatruje (1.1)
lampart się przypatruje (1.1)
wymowa:
IPA: [ˌpʃɨpaˈtrɨvaʨ̑‿ɕɛ], AS: [pšypatryvać‿śe], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.denazal.zestr. akc.akc. pob.
znaczenia:

czasownik zwrotny niedokonany (dk. przypatrzyć się)

(1.1) patrzeć na kogoś / coś z uwagą
odmiana:
(1.1) koniugacja VIIIa
przykłady:
(1.1) Chory zmarszczył brwi i przypatrywał się rotmistrzowi uważnie[1].
składnia:
(1.1) przypatrywać się + C.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) przyglądać się; gw. (Górny Śląsk) zaglondać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Bruno Jasieński, Palę Paryż, 1974, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.