plurale tantum (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj męski
- (1.1) jęz. gram. rzeczownik występujący w danym znaczeniu wyłącznie w liczbie mnogiej; zob. też plurale tantum w Wikipedii
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) singulare tantum
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) plurale tantum
- arabski: (1.1) اسم جمع m (ʾism jamʿ)
- duński: (1.1) plurale tantum n
- fiński: (1.1) plurale tantum
- francuski: (1.1) plurale tantum m
- hiszpański: (1.1) plurale tantum
- islandzki: (1.1) fleirtölunafnorð n
- kataloński: (1.1) plurale tantum m
- łaciński: (1.1) plurale tantum n
- niemiecki: (1.1) Pluraletantum n
- perski: (1.1) اسم جمع (esm-e-jam')
- rosyjski: (1.1) плюралия тантум n (pljurálija tántum)
- włoski: (1.1) plurale tantum m
- źródła:
plurale tantum (język angielski)
- wymowa:
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa
- (1.1) jęz. plurale tantum
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.