parno (język polski)

wymowa:
, IPA: [ˈparnɔ], AS: [parno]
znaczenia:

przysłówek

(1.1) wilgotno i gorąco
odmiana:
(1.1) st. wyższy parniej; st. najwyższy najparniej
przykłady:
(1.1) Ale w tym pokoju jest parno. Otwórzmy okna.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) duszno
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. parność ż, para ż, parowiec mzw/mrz
przym. parny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

parno (język czeski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) upał
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

parno (język romski)

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) biały[1]

rzeczownik

(2.1) człowiek rasy białej[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) gadźo[1]
antonimy:
(1.1) kało[1]
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 3 4 Anna Tyrpa, Giaury, goje, gadzie i gorole – my i reszta świata, w: Historia języka, dialektologia, onomastyka w nowych kontekstach interpretacyjnych pod red. Renaty Przybylskiej, Macieja Raka, Agaty Kwaśnickiej-Janowicz, Wydawnictwo UJ, Kraków 2018, s. 223.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.