płukać (język polski)

ktoś płucze (1.1) warzywa
on płucze (1.2) złoto
wymowa:
IPA: [ˈpwukaʨ̑], AS: [pu̯ukać]
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) czyścić, myć coś pod czystą, bieżącą wodą
(1.2) uzyskiwać drobiny rodzimego złota obmywając piasek wodą
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IX
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. płukanie n, płuczka ż, płukanka ż, popłuczyna ż
czas. opłukiwać, wypłukać dk., wypłukiwać ndk.
przym. płuczkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Dawniej pisano płókać[1].
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.