ostrzenie (język polski)
ostrzenie (1.1) ołówka
- wymowa:
- IPA: [ɔˈsṭʃɛ̃ɲɛ], AS: [osṭšẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs.• nazal.• -ni…
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od ostrzyć
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik ostrzenie dopełniacz ostrzenia celownik ostrzeniu biernik ostrzenie narzędnik ostrzeniem miejscownik ostrzeniu wołacz ostrzenie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) ostrzenie kredki / ołówka • ostrzenie kosy / noża • ostrzenie kołka
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ostrość ż, ostrze n, ostrzyciel m, ostrzytko n, ostrzałka ż
- czas. ostrzyć
- przym. ostrzowy, ostry
- przysł. ostro
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- niemiecki: (1.1) o kredkach, ołówkach: Spitzen n
- szwedzki: (1.1) o kredkach, ołówkach: formering w
- tuvalu: (1.1) fakamatāga
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.