oczodół (język polski)

wymowa:

IPA: [ɔˈʧ̑ɔduw], AS: [očoduu̯] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) anat. jama kostna pomiędzy mózgoczaszką a twarzoczaszką, w której umieszczona jest gałka oczna; zob. też oczodół w Wikipedii

odmiana:

przykłady:

(1.1) W pobliżu wejścia do oczodołu na ścianie przyśrodkowej leży dół woreczka łzowego^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) orbita

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. oczodołowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Części ciała

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) eye socket, orbit
• arabski: (1.1) حجاج
• baskijski: (1.1) betzulo, begi-zulo
• czeski: (1.1) očnice ż
• duński: (1.1) øjenhule w
• esperanto: (1.1) orbito
• francuski: (1.1) orbite ż
• hiszpański: (1.1) cuenca ż (del ojo), cavidad orbitaria ż, órbita ż
• jidysz: (1.1) אויגנלאָך m/ż (ojgnloch)
• litewski: (1.1) akiduobė ż
• łaciński: (1.1) orbita ż
• niemiecki: (1.1) Augenhöhle ż
• nowogrecki: (1.1) κόγχος οφθαλμού m, οφθαλμικός κόγχος m
• portugalski: (1.1) órbita ż
• rosyjski: (1.1) глазница ż
• słowacki: (1.1) očnica ż
• węgierski: (1.1) szemgödör
• włoski: (1.1) orbita ż, cavità orbitaria ż

źródła: