norpa (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) pot. bezczelnie ukraść, buchnąć, gwizdnąć, świsnąć, zwędzić^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) stjäla, sno, snatta, nalla, palla, knycka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. norpande

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: