naturalność (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌnatuˈralnɔɕʨ̑], AS: [naturalność], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co naturalne
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik naturalność dopełniacz naturalności celownik naturalności biernik naturalność narzędnik naturalnością miejscownik naturalności wołacz naturalności - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) nienaturalność
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. natura ż, naturalista mos
- przym. naturalny
- przysł. naturalnie
- wykrz. naturalnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) naturalness
- baskijski: (1.1) naturaltasun
- białoruski: (1.1) натуральнасць ż
- bułgarski: (1.1) естественост ż
- francuski: (1.1) naturalité ż
- hiszpański: (1.1) naturalidad ż
- interlingua: (1.1) naturalitate
- rosyjski: (1.1) натуральность ż
- rumuński: (1.1) naturalitate ż
- szwedzki: (1.1) naturlighet
- ukraiński: (1.1) натуральність ż
- włoski: (1.1) naturalezza ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.