monaþ (język staroangielski)
- wymowa:
- IPA: /ˈmoːnaθ/
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) miesiąc[1]
- odmiana:
- (1.1) a-tematyczna;
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mōnaþ mōnþas dopełniacz mōnþes mōnþa celownik mōnþe mōnþum biernik mōnaþ mōnþas - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- źródłosłów dla średnioang. month > ang. month
- uwagi:
- źródła:
- ↑
Hasło „mōnaþ” w: Henry Sweet, The student’s dictionary of Anglo-Saxon, Clarendon Press, Oksford 1896, s. 120.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.