mita (język kaszubski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) miejsce do składowania ziemniaków, marchwi itp., znajdujące się blisko zabudowań gospodarskich
- odmiana:
- (1.1) lp mita; lm mitë
- przykłady:
- (1.1) Przëniesë mie chùtkò bùlewków z mitë. → Przynieś mi szybko ziemniaczków z mity.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) dólnica, kùla
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
mita (język wilamowski)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik
czasownik
- (2.1) nająć[1][2]
- (2.2) wynajmować, wynająć
- odmiana:
- (2.1) lm mitłikia
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. miter m
- czas. fermita, fyrmita
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- por. niem. mieten
- uwagi:
- źródła:
- 1 2
Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1. - ↑ Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 296.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.