landara (język polski)
- wymowa:
- IPA: [lãnˈdara], AS: [lãndara], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) daw. kareta podróżna, zwykle duża i ciężka
- (1.2) pot. coś wielkiego, niezgrabnego
- (1.3) reg. łódz. szafa trzydrzwiowa
- (1.4) reg. łódz. grub. gruba kobieta
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) landauer
- (1.2) kolubryna, grzmot
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Landauer Wagen (wóz z Landau), od nazwy miasta Landau in der Pfalz w Nadrenii, gdzie była znana wytwórnia karet[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „landara” w: Władysław Kopaliński, Słownik eponimów czyli wyrazów odimiennych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, ISBN 83-01-11978-0, s. 157.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.