krakać (język polski)

gawron kracze (1.1)
wymowa:
, IPA: [ˈkrakaʨ̑], AS: [krakać]
znaczenia:

czasownik

(1.1) wydawać charakterystyczny dla wron i kruków dźwięk
(1.2) przen. wygłaszać pesymistyczne sądy
odmiana:
koniugacja IX
przykłady:
(1.1) Wrona gdzieniegdzie kracze i puchają puchacze. (Adam Mickiewicz)
(1.2) Nie kracz, dlaczego miałoby się nie udać?
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. krakanie n, zakrakanie n, wykrakanie n
czas. zakrakać, wykrakać
związki frazeologiczne:
nie masz na świecie małżonka, na którego by nie krakała żonkajeśli wejdziesz między wrony, musisz krakać jak i one
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) caw; (1.2) croak
  • białoruski: (1.1) крумкаць
  • hiszpański: (1.1) graznar; (1.2) agorar
  • kazachski: (1.1) қарқылдау
  • nowogrecki: (1.1) κρώζω; (1.2) κακομελετώ
  • rosyjski: (1.1) каркать; (1.2) каркать
  • słowacki: (1.1) krákať; (1.2) kuvikať
  • wilamowski: (1.1) krakaen, krakǡn, krakȧn; (1.2) krakaen, krakǡn, krakȧn
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.