konurbacja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌkɔ̃nurˈbaʦ̑ʲja], AS: [kõnurbacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) zespół wielu sąsiadujących ze sobą miast, z których żadne nie dominuje nad pozostałymi; zob. też konurbacja w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik konurbacja konurbacje dopełniacz konurbacji konurbacji / przest. konurbacyj celownik konurbacji konurbacjom biernik konurbację konurbacje narzędnik konurbacją konurbacjami miejscownik konurbacji konurbacjach wołacz konurbacjo konurbacje - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. conurbatio
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) conurbation
- baskijski: (1.1) konurbazio
- białoruski: (1.1) канурбацыя ż
- bośniacki: (1.1) konurbacija ż
- chiński standardowy: (1.1) 組合城市 (zǔhéchéngshì)
- chorwacki: (1.1) konurbacija ż
- czeski: (1.1) konurbace ż, souměstí n
- fiński: (1.1) konurbaatio
- francuski: (1.1) conurbation ż
- hiszpański: (1.1) conurbación ż
- indonezyjski: (1.1) konurbasi
- interlingua: (1.1) conurbation
- japoński: (1.1) コナベーション (konabēshon)
- łaciński: (1.1) conurbatio ż
- niemiecki: (1.1) Konurbation ż
- portugalski: (1.1) conurbação ż
- rosyjski: (1.1) конурбация ż
- słowacki: (1.1) konurbácia ż, súmestie n
- węgierski: (1.1) konurbáció
- włoski: (1.1) conurbazione ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.