konec (język czeski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) koniec
- (1.2) zakończenie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik konec konce dopełniacz konce konců celownik konci koncům biernik konec konce wołacz konci konce miejscownik konci koncích narzędnik koncem konci - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
konec (język słoweński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) koniec, zakończenie
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. končati
- rzecz. končnica ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.