końcóweczka (język polski)
- wymowa:
- , IPA: [ˌkɔ̃j̃nʦ̑uˈvɛʧ̑ka], AS: [kõĩ ̯ncuvečka], zjawiska fonetyczne: nazal.• rozs. artyk.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) zdrobn. od końcówka
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik końcóweczka końcóweczki dopełniacz końcóweczki końcóweczek celownik końcóweczce końcóweczkom biernik końcóweczkę końcóweczki narzędnik końcóweczką końcóweczkami miejscownik końcóweczce końcóweczkach wołacz końcóweczko końcóweczki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. końcówka ż, koniec mrz
- przym. końcowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: końcówka
- niemiecki: (1.1) Endchen n
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.