kierz (język polski)

wymowa:
IPA: [cɛʃ], AS: [ḱeš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gw. (Poznań)[1] krzak
(1.2) daw. krzew, krzak, zarośla
odmiana:
(1.2) lm krze
przykłady:
(1.2) We krzu się ptak lęże[2].
(1.2) Jagody głogowe na ostrych krzach zbierali[2].
(1.2) Sowa ze krza, a dwie w kierz[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. krzaczenie n, odkrzaczanie n, odkrzaczenie n, krzak m
zdrobn. kierzek m
czas. krzaczyć ndk., odkrzaczać ndk., odkrzaczyć dk.
przym. krzaczasty
związki frazeologiczne:
etymologia:
jest podstawowym słowem do zdrobnienia „krzak”, por. „pies” i „psiak”
uwagi:
(1.2) poza Wielkopolską zachowane dzisiaj tylko w nazwach miejscowości, zob. Kierzków, Czarny Kierz, Kierz Niedźwiedzi, Krze Duże
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: krzak
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kierz” w: Słownik gwary miejskiej Poznania, red. Monika Gruchmanowa i Bogdan Walczak, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 1 2 3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kierz” w: Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, t. I, cz. II, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807-1814, s. 996.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.