keusch (język niemiecki)

wymowa:

​

IPA: [kɔɪ̯ʃ]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) cnotliwy, niewinny, wstrzemięźliwy (seksualnie)

(1.2) cnotliwy, czysty

odmiana:

(1.1-2)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der keusche ein keuscher keuscher	die keusche eine keusche keusche	das keusche ein keusches keusches	die keuschen keuschen keusche
Gen.	słaba mieszana mocna	des keuschen eines keuschen keuschen	der keuschen einer keuschen keuscher	des keuschen eines keuschen keuschen	der keuschen keuschen keuscher
Dat.	słaba mieszana mocna	dem keuschen einem keuschen keuschem	der keuschen einer keuschen keuscher	dem keuschen einem keuschen keuschem	den keuschen keuschen keuschen
Akk.	słaba mieszana mocna	den keuschen einen keuschen keuschen	die keusche eine keusche keusche	das keusche ein keusches keusches	die keuschen keuschen keusche

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Keuschheit ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: