kasus (język duński)
- wymowa:
- Dania: [ˈkɑ·sus]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) gram. przypadek
- odmiana:
- (1.1) en kasus, kasusen, kasus, kasusene
- przykłady:
- (1.1) Tysk og islandsk har bevaret fire kasus: nominativ, akkusativ, genitiv og dativ. → W niemieckim i islandzkim zachowały się cztery przypadki: mianownik, biernik, dopełniacz oraz celownik.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) kasusbøjning → odmiana przez przypadki
- synonimy:
- (1.1) fald n
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. casus
- uwagi:
- źródła:
kasus (język szwedzki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) gram. przypadek[1]
- odmiana:
- (1.1) ett kasus, kasuset, kasus, kasusen
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) kasusböjning → odmiana przez przypadki
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑
Hasło „kasus” w: Svenska Akademiens ordlista (SAOL), Svenska Akademien.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.