jesz (język polski)
rzeczownik, forma fleksyjna
- (1.1) 2. os. lp ter. od: jeść
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
jesz (język kaszubski)
- wymowa:
- znaczenia:
przysłówek
- (1.1) jeszcze[1]
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Miało sã ùkôzac jesz w czerwińcu. → Miało się ukazać jeszcze w czerwcu.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) eszczi, eszczë
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Roman Drzeżdżon, Grzegorz J. Schramke, Słowniczek polsko-kaszubski, Region, Gdynia 2003-2012, ISBN 978-83-7591-191-6.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.