jednoręczny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌjɛdnɔˈrɛ̃n͇ʧ̑nɨ], AS: [i ̯ednorẽṇčny], zjawiska fonetyczne: udziąs.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) posługujący się jedną ręką
- (1.2) przystosowany do posługiwania się jedną ręką
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik jednoręczny jednoręczna jednoręczne jednoręczni jednoręczne dopełniacz jednoręcznego jednoręcznej jednoręcznego jednoręcznych celownik jednoręcznemu jednoręcznej jednoręcznemu jednoręcznym biernik jednoręcznego jednoręczny jednoręczną jednoręczne jednoręcznych jednoręczne narzędnik jednoręcznym jednoręczną jednoręcznym jednoręcznymi miejscownik jednoręcznym jednoręcznej jednoręcznym jednoręcznych wołacz jednoręczny jednoręczna jednoręczne jednoręczni jednoręczne nie stopniuje się - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) jednoręczny bokser / piłkarz
- (1.2) jednoręczny młot
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. jednoręczność ż
- przym. jednoręki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- słowacki: (1.1) jednoruký; (1.2) jednoručný
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.