izolator (język polski)
szklane izolatory na słupie energetycznym (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) materiał izolujący
- (1.2) elektr. przedmiot z materiału nie przewodzącego prądu elektrycznego, łączący a zarazem izolujący części urządzenia będące względem siebie pod napięciem
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) pracownik wykonujący lub montujący izolację
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) przewodnik
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. izolacja ż, izolatka ż, wyizolowanie n
- czas. izolować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) insulator, dielectric, nonconductor; (1.2) insulator, isolator
- baskijski: (1.1) isolatzaile; (1.2) isolagailu
- bułgarski: (1.1) изолатор m
- duński: (1.1) isolator w; (2.1) isolatør w
- francuski: (1.1) isolant m
- hiszpański: (1.1) aislante m; (1.2) aislador m
- kaszubski: (1.1) jizolatór m, pùpka ż; (1.2) jizolatór m
- niemiecki: (1.1) Isolator m, Nichtleiter m
- nowogrecki: (1.1) μονωτής m, μονωτήρας m; (1.2) μονωτής m, μονωτήρας m, μονωτικό n
- ukraiński: (1.1) ізолятор m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.