islænding (język duński)
- wymowa:
- IPA: [ˈislεneŋ]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) Islandczyk, Islandka
- odmiana:
- (1.1) en islænding, islændingen, islændinge, islændingene
- przykłady:
- (1.1) Islændinge lærer dansk som første fremmedsprog i skolen. → Islandczycy uczą się w szkole duńskiego jako pierwszego języka obcego.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) islænder
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Island n, islandsk n, islænder w
- przym. islandsk
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- st.nord. íslendingr
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.