hranice (język czeski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) granica (jednostki administracyjnej lub jakiegoś obszaru)

(1.2) granica czegoś, limit

(1.3) stos

(1.4) bariera

odmiana:

(1.1-4)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	hranice	hranice
dopełniacz	hranice	hranic
celownik	hranici	hranicím
biernik	hranici	hranice
wołacz	hranice	hranice
miejscownik	hranici	hranicích
narzędnik	hranicí	hranicemi

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) hranice oblasti • hranice správní • hranice vnitrostátní • kontroly na hranicích • na evropských hranicích • přechod hranic • překročit hranici • státní/teritoriální/vnější/vnitřní hranice • vymezovat hranice • znečišťování překračující hranice

(1.2) horní hranice ceny • žít na hranici chudoby

(1.3) upálit na hranici → spalić na stosie

(1.4) etická hranice • překročena hranice

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. hraničář m, pohraničí n, příhraničí n, zahraničí n

czas. hraničit

przym. hraniční

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: