grodzieński (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɡrɔˈʥ̑ɛ̇̃j̃sʲci], AS: [groʒ́ė̃ĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• rozs. artyk.
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) dotyczący Grodna, związany z Grodnem[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik grodzieński grodzieńska grodzieńskie grodzieńscy grodzieńskie dopełniacz grodzieńskiego grodzieńskiej grodzieńskiego grodzieńskich celownik grodzieńskiemu grodzieńskiej grodzieńskiemu grodzieńskim biernik grodzieńskiego grodzieński grodzieńską grodzieńskie grodzieńskich grodzieńskie narzędnik grodzieńskim grodzieńską grodzieńskim grodzieńskimi miejscownik grodzieńskim grodzieńskiej grodzieńskim grodzieńskich wołacz grodzieński grodzieńska grodzieńskie grodzieńscy grodzieńskie nie stopniuje się - przykłady:
- (1.1) Krakowski czulent to nie jest dokładnie to, co grodzieński[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Grodzieńszczyzna ż, Grodno m, grodnianin m, grodnianka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) гродзенскі
- rosyjski: (1.1) гродненский
- źródła:
- ↑
Hasło „grodzieński” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Anis D. Pordes, Irek Grin Ich miasto. Wspomnienia Izraelczyków, przedwojennych mieszkańców Krakowa, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-840-5, s. 88
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.