gestykulować (język polski)

mężczyzna gestykuluje (1.1)
wymowa:
IPA: [ˌɡɛstɨkuˈlɔvaʨ̑], AS: [gestykulovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) poruszać rękoma w celu podkreślenia swojej wypowiedzi, pokazania czegoś, dania komuś jakiegoś znaku[1][2]
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Gwałtownie gestykulując daje znak, aby mężczyzna przerwał pracę[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gest mrz, gestykulacja ż, gestykulowanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. gesticulor[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „gestykulować” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 1 2 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Zbigniew Budych, Gazeta Wrocławska, 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.