erben (język niemiecki)
- wymowa:
- IPA: [ˈɛʁbn̩] IPA: [ˈɛʁptə] IPA: [ɡəˈʔɛʁpt]
-
- znaczenia:
czasownik słaby
- (1.1) dziedziczyć, odziedziczyć, otrzymywać w spadku, otrzymać w spadku
- odmiana:
- (1.1)[1] erb|en (erbt), erbte, geerbt (haben)
- przykłady:
- (1.1) Jan hat von seinem Vater eine Landwirtschaft geerbt. → Jan odziedziczył po swoim ojcu gospodarstwo.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Erben n, Erbschaft ż, Erbe n, Erbe m, Erbin ż
- przym. erblich
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: erben • beerben • ererben • forterben • vererben
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.