erba (język kaszubski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) dziedzictwo
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
erba (język prowansalski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) trawa
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
erba (język sardyński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) trawa
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
erba (język wilamowski)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik
- (1.1) dziedziczyć[1][2][3]
- odmiana:
- (1.1) czas przeszły prosty erbt, imiesłów czasu przeszłego gyerbt
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. erben
- uwagi:
- źródła:
- ↑
Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 286. - ↑ Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936.
- ↑ Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.
erba (język włoski)
- wymowa:
- IPA: /ˈɛr.ba/
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) bot. zioło
- (1.2) trawa, ruń
- (1.3) zob. erbe
- odmiana:
- (1.1-2) lp erba; lm erbe
- przykłady:
- (1.2) Devo mandare a erba il bestiame. → Muszę wyprowadzić bydło na pastwisko.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) alle erbe → ziołowy • erbe aromatiche → przyprawy ziołowe • erbe medicinali → zioła lecznicze • mala erba → chwast, zielsko
- (1.2) fare l'erba → kosić trawę
- synonimy:
- (1.2) prato
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. erbaccia ż, erbaggio m, erbaio m, erbaiolo m, erbario m, erbatico m, erbato m, erbatura ż, erbolato m, erborazione ż, erborista m ż, erboristeria ż, erboristica ż, erborizzatore m, erborizzazione ż
- czas. erbeggiare, erbire, erborare, erborizzare
- przym. erbaceo, erbale, erbato, erboristico, erboso
- związki frazeologiczne:
- dar l'erba trastulla → wodzić za nos
- far d'ogni erba un fascio → wsadzić wszystko do jednego worka
- in erba → początkujący, zielony
- l'erba non cresce sulla strada maestra → na bitej drodze trawa nie rośnie
- etymologia:
- łac. hĕrba
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.