dwuczuby (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) posiadający dwa czuby
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik dwuczuby dwuczuba dwuczube dwuczubi dwuczube dopełniacz dwuczubego dwuczubej dwuczubego dwuczubych celownik dwuczubemu dwuczubej dwuczubemu dwuczubym biernik dwuczubego dwuczuby dwuczubą dwuczube dwuczubych dwuczube narzędnik dwuczubym dwuczubą dwuczubym dwuczubymi miejscownik dwuczubym dwuczubej dwuczubym dwuczubych wołacz dwuczuby dwuczuba dwuczube dwuczubi dwuczube nie stopniuje się - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) perkoz dwuczuby
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Przymiotnik używany głównie w terminologii ornitologicznej dla określenia gatunku ptaka, którego cechą charakterystyczną jest rozdwojony czub z piór na głowie.
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.