dogodzić (język polski)

wymowa:
IPA: [dɔˈɡɔʥ̑iʨ̑], AS: [dogoʒ́ić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) aspekt dokonany od: dogadzać
odmiana:
(1.1) [1] koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Nic na świecie nie jest w stanie mu dogodzić.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dogodzenie n, dogodność ż
przysł. dogodnie
przym. dogodny
związki frazeologiczne:
dogodzić sobieprzysłowie: dobremu wszędzie dobrze, a złemu to i w piekle nie dogodzi[2]
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: dogadzać
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
  2. Jan Tokarski, A ileż to kłopotu… ze spójnikiem „a”, „Poradnik Językowy” nr 4/1951, s. 1.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.