czyj (język polski)

wymowa:

IPA: [ʧ̑ɨj], AS: [čyi ̯] ​

​

znaczenia:

zaimek przymiotny o znaczeniu dzierżawczym

(1.1) używany do zadawania pytań o właściciela czegoś, posiadacza jakiejś cechy^[1]

(1.2) używany do rozpoczynania pytania zależnego, które określa właściciela czegoś, posiadacza cechy w swoim dopełnieniu

odmiana:

(1.1-2) opis polskich zaimków na stronie aneksu

przykłady:

(1.1) Czyj jest ten długopis? Tego długopisu ostatnio używał Kazimierz, ale to chyba nie jego.

(1.2) Ja również nie wiem, czyj jest ten długopis.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

zaim. czyjś

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1-2) zobacz też: Aneks:Język polski - zaimki

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) whose; (1.2) whose
• arabski: (1.1) لمن
• baskijski: (1.1) noren; (1.2) noren
• baszkirski: (1.1) кемдең, кемдеке; (1.2) кемдең, кемдеке
• białoruski: (1.1) чый; (1.2) чый
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) чый; (1.2) чый
• bułgarski: (1.1) чий
• chorwacki: (1.1) čiji; (1.2) čiji
• czeski: (1.1) čí; (1.2) čí
• dolnołużycki: (1.1) ceji; (1.2) cejiž
• duński: (1.1) hvis, hvems
• esperanto: (1.1) kies
• francuski: (1.1) à qui, de qui; (1.2) à qui, de qui
• hiszpański: (1.1) de quién, a quién (pertenece); (1.2) de quién
• jidysz: (1.1) וועמענס (wemens)
• krymskotatarski: (1.1) kimniñ, kimniñki; (1.2) kimniñ, kimniñki
• niemiecki: (1.1) wessen; (1.2) wessen
• nowogrecki: (1.1) τίνος, ποιανού; (1.2) τίνος, ποιανού
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)  ,    
• rosyjski: (1.1) чей; (1.2) чей
• slovio: (1.1) cxoi (чои)
• szwedzki: (1.1) vems
• ukraiński: (1.1) чий
• węgierski: (1.1) kié
• wilamowski: (1.1) wass
• włoski: (1.1) di chi; (1.2) di chi

źródła: