chiromancja (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ezot. sztuka wróżenia i odczytywania charakteru człowieka z bruzd na jego dłoniach; zob. też chiromancja w Wikipedii

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. chiromanta m, chiromantka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. χειρομαντεία < gr. χείρ + μαντεία (kheír + manteía) → dłoń + wróżba, jasnowidzenie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) chiromancy, palmistry
• białoruski: (1.1) хірамантыя ż
• bułgarski: (1.1) хиромантия ż
• esperanto: (1.1) kiromancio, ĥiromancio, t. mandivenado
• hiszpański: (1.1) quiromancia ż
• interlingua: (1.1) chiromantia
• nowogrecki: (1.1) χειρομαντεία ż
• rosyjski: (1.1) хиромантия ż
• słowacki: (1.1) chiromantia ż
• ukraiński: (1.1) хіромантія ż
• węgierski: (1.1) kiromantia, tenyérjóslás
• włoski: (1.1) chiromanzia ż

źródła: