bron (język niderlandzki)
bron (1.2)
- wymowa:
- IPA: /ˈbron/
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski lub żeński
- (1.1) źródło (początek, przyczyna)
- (1.2) miejsce, z którego woda wypływa na powierzchnię ziemi
- odmiana:
- lm bronnen; zdrobn. lp bronnetje; lm bronnetjes
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) oorsprong, oorzaak
- (1.2) wel, welput
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. energiebron m ż, informatiebron m ż, wensbron m ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
bron (język słoweński)
bron (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) brąz
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.