bezprzyczynowość (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌbɛspʃɨʧ̑ɨ̃ˈnɔvɔɕʨ̑], AS: [bespšyčỹnovość], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha to, tego co nie ma przyczyny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik bezprzyczynowość dopełniacz bezprzyczynowości celownik bezprzyczynowości biernik bezprzyczynowość narzędnik bezprzyczynowością miejscownik bezprzyczynowości wołacz bezprzyczynowości - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. przyczyna ż
- przym. bezprzyczynowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- sanskryt: (1.1) अकारण
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.