bezeugen (język niemiecki)
- wymowa:
- IPA: [bəˈʦɔɪ̯ɡn̩] IPA: /bəˈtsoygən/
-
- znaczenia:
czasownik słaby, nierozdzielnie złożony
- (1.1) zaświadczać, zaświadczyć
- odmiana:
- (1.1)[1] bezeug|en (bezeugt), bezeugte, bezeugt (haben)
- przykłady:
- (1.1) Er hat damit nichts zu tun, ich kann das bezeugen. → On nie ma z tym nic wspólnego, mogę to zaświadczyć.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) unter Eid bezeugen
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Bezeugung ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: zeugen • bezeugen • erzeugen
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.