anomalny (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) stanowiący anomalię, wyłamujący się od reguły
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik anomalny anomalna anomalne anomalni anomalne dopełniacz anomalnego anomalnej anomalnego anomalnych celownik anomalnemu anomalnej anomalnemu anomalnym biernik anomalnego anomalny anomalną anomalne anomalnych anomalne narzędnik anomalnym anomalną anomalnym anomalnymi miejscownik anomalnym anomalnej anomalnym anomalnych wołacz anomalny anomalna anomalne anomalni anomalne nie stopniuje się - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) niezwyczajny, niezwykły, nienormalny, nietypowy, nieprawidłowy
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. anomalia ż, anomalność ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. ἀνώμαλος (anṓmalos) → nierówny
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) anomalous
- bułgarski: (1.1) аномален
- czeski: (1.1) anomální
- duński: (1.1) anomal
- francuski: (1.1) anomal
- hiszpański: (1.1) anómalo
- niemiecki: (1.1) anomal
- nowogrecki: (1.1) ανώμαλος
- rosyjski: (1.1) аномальный, ненормальный
- słowacki: (1.1) anomálny
- szwedzki: (1.1) anomal
- ukraiński: (1.1) аномальний
- włoski: (1.1) anomalo
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.