Bandit (język niemiecki)
- wymowa:
- lp IPA: [banˈdiːt] lm IPA: [banˈdiːtn̩]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) bandyta
- odmiana:
- (1.1)[1]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik der Bandit die Banditen dopełniacz des Banditen der Banditen celownik dem Banditen den Banditen biernik den Banditen die Banditen - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) ein bewaffneter Bandit • einarmiger Bandit
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) Verbrecher
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- forma żeńska Banditin ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- wł. bandito
- uwagi:
- (1.1) por. Bandit • Brigant • Desperado • Gangster • Ganove • Gauner • Krimineller • Mobster • Räuber • Straßenräuber • Strauchdieb • Wegelagerer • Verbrecher
- źródła:
- ↑ Deklinacja rzeczowników w jęz. niemieckim
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.