Appellativ (język niemiecki)
- wymowa:
- lp IPA: [apɛlaˈtiːf]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) jęz. apelatyw
- odmiana:
- (1.1)[1]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik das Appellativ die Appellative dopełniacz des Appellativs der Appellative celownik dem Appellativ den Appellativen biernik das Appellativ die Appellative - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) Appellativum, Gattungsname
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) Substantiv
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Appellativum n
- przym. appellativ, appellativisch
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- p.łac. appellativum[2]
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Niemiecki - Słownictwo gramatyczne
- źródła:
- ↑ Deklinacja rzeczowników w jęz. niemieckim
- ↑
Hasło „Appellativ” w: Duden Onlinewörterbuch, Bibliographisches Institut.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.