Польшча (język białoruski)
Польшча (1.1)
- transliteracja:
- Polʹšča
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) geogr. polit. Polska[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik По́льшча dopełniacz По́льшчы celownik По́льшчы biernik По́льшчу narzędnik По́льшчай / По́льшчаю miejscownik По́льшчы - przykłady:
- (1.1) Польшча ўступае ў Шэнгенскае пагадненне з першага студзеня дзве тысячы восьмага года. → Polska przystępuje do układu z Schengen pierwszego stycznia dwa tysiące ósmego roku.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) белапанская Польшча
- synonimy:
- (1.1) Рэспубліка Польшча
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- (1.1) Велікапольшча, Малапольшча, Сілезія, Мазовія, Падляссе, Вармія, Мазуры, Памор'е
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. паляк m, полька ż, палячка ż, польская ż
- przym. польскі
- przysł. па-польску
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks krajów Europy w języku białoruskim
- źródła:
- ↑ Hasło „Польшча” w: Teresa Jasińska, Albert Bartoszewicz, Kieszonkowy słownik białorusko-polski, polsko-białoruski, Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, Warszawa 2007, ISBN 978-83-214-1364-8, s. 367.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.