δίκαιος (język nowogrecki)

transliteracja:

díkaios

wymowa:

IPA: [ˈði.ce.os]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) (o czynnościach, aktach) sprawiedliwy, słuszny

(1.2) (o osobach) sprawiedliwy, bezstronny, prawy

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) sprawiedliwy, człowiek sprawiedliwy

odmiana:

(1) P5 lub P6

(2) m w P5 lub P6

przykłady:

(1.1) Οι αποφάσεις του υπουργείου θα πρέπει να είναι δίκαιες για να είναι αποδεκτές και εφαρμόσιμες από το κοινωνικό σύνολο. → Decyzje ministerstwa będą musiały być sprawiedliwe, aby były akceptowalne i egzekwowalne przez ogół społeczeństwa.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) νόμιμος, ορθός, σωστός

antonimy:

(1.1) άδικος

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. δικάζω, δικάζομαι, δικαιούμαι

przym. δικαϊκός

rzecz. δίκαιο n, δικαιοσύνη ż, δικαστής m/ż

przysł. δίκαια, δικαίως

związki frazeologiczne:

επί δικαίους και αδίκους → dla wszystkich bez wyjątku, dosł. dla sprawiedliwych i nieprawych (Mt, 5, 45)

κοιμάμαι τον ύπνο του δικαίου → spać snem sprawiedliwego

etymologia:

gr. δίκαιος

uwagi:

źródła: