αστραπή (język nowogrecki)

αστραπή (1.1)

wymowa:

IPA: [a.stra.ˈpi]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) błyskawica

(1.2) (synekdocha) piorun

(1.3) przen. ogień, błyskawica, piorun

w użyciu przysłówkowym

(2.1) błyskawicznie, lotem błyskawicy, szybko jak błyskawica, piorunem

odmiana:

(1) F29

przykłady:

(1.1) Όταν ο καιρός είναι συννεφιασμένος, συχνά βλέπουμε αστραπές στον ουρανό και ακούμε βροντές. → Kiedy jest pochmurnie, często widzimy błyskawice i słyszymy grzmoty.

(2.1) Μόλις άκουσα τον πυροβολισμό, έφυγα αστραπή. → Jak tylko usłyszałem/am strzelaninę, uciekłem/am piorunem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) άστραμμα

(2.1) βολίδα

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. αστράφτω

przym. αστραφτερός, αστραπιαίος

przysł. αστραπιαία, αστραπηδόν

związki frazeologiczne:

καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται → prawdziwa cnota krytyk się nie boi

etymologia:

gr. ἀστραπή

uwagi:

źródła: