łacinnik (język polski)
- wymowa:
- IPA: [waˈʨ̑ĩɲːik], AS: [u̯aćĩ•ńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• gemin.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) człowiek znający łacinę
- (1.2) rel. wyznawca katolicyzmu obrządku łacińskiego
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik łacinnik łacinnicy dopełniacz łacinnika łacinników celownik łacinnikowi łacinnikom biernik łacinnika łacinników narzędnik łacinnikiem łacinnikami miejscownik łacinniku łacinnikach wołacz łacinniku łacinnicy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. łacina ż, łacinka ż, łaciński m
- forma żeńska łacinniczka ż
- przym. łaciński
- przysł. łacińsko, po łacińsku
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.