rozmowny

From rozmowa +‎ -ny. First attested in 1451.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /rɔzmɔvnɨː/
• IPA^(key): (15^th CE) /rɔzmɔvnɨ/

rozmowny (derived adverb rozmownie)

1. eloquent
   • 1874-1891 [1451], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume XXII, page 41:

     Rosmownich pyercz disertorum causidicorum

     [Rozmownych pierc disertorum causidicorum]

• Polish: rozmowny

• Bańkowski, Andrzej (2000) “rozmowny”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “rozmowny”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• rozmówny (obsolete)

Inherited from Old Polish rozmowny. By surface analysis, rozmowa +‎ -ny.

• IPA^(key): /rɔzˈmɔv.nɨ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /rɔzˈmɔv.nɨ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔvnɨ
• Syllabification: roz‧mow‧ny

rozmowny (comparative rozmowniejszy, superlative najrozmowniejszy, derived adverb rozmownie)

1. conversational; talkative (tending to talk or speak freely or often)

   Synonym: gadatliwy

   Antonyms: nierozmowny, małomówny, milczący

2. (obsolete, relational, not comparable) conversational; conversation (of or pertaining to conversation)

   Synonym: rozmowowy

• rozmowny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozmowny in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozmowny”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “rozmowny”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “rozmowny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozmowny”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 5, Warsaw, page 654