rozmówniczy

Polish

Etymology

From rozmównik +‎ -y. First attested in 1801.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔz.muvˈɲi.t͡ʂɨ/
  • Rhymes: -it͡ʂɨ
  • Syllabification: roz‧mów‧ni‧czy

Adjective

rozmówniczy (not comparable, no derived adverb)

  1. (relational) conversationalist, conversation partner, interlocutor; talker
    Synonym: rozmówczy
    • 2009, Stanisław Biel, Gdzie jest Bóg w zagubionym świecie?‎, Wydawnictwo WAM:
      Anselm Grün opisuje rytuał rozmówniczego kamienia, który może służyć zbliżeniu małżonków albo przyjaciół.
      Anselm Grün describes the ritual of the conversationalist's stone, which can be used to bring spouses or friends closer together.
    • 2019 January 21, Wacław Niezabitowski, Ostatni na Ziemi‎, Lindhardt og Ringhof, →ISBN:
      Opuścił się ciężko na fotel obok Wyhowskiego i drżącemi rękami począł nakładać na głowę hełm rozmówniczy.
      He dropped heavily into the armchair next to Wyhowski and, with trembling hands, began to put the conversationalist's helmet on his head.

Declension
Declension of rozmówniczy (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative rozmówniczy rozmównicza rozmównicze rozmówniczy rozmównicze
genitive rozmówniczego rozmówniczej rozmówniczego rozmówniczych
dative rozmówniczemu rozmówniczej rozmówniczemu rozmówniczym
accusative rozmówniczego rozmówniczy rozmówniczą rozmównicze rozmówniczych rozmównicze
instrumental rozmówniczym rozmówniczą rozmówniczym rozmówniczymi
locative rozmówniczym rozmówniczej rozmówniczym rozmówniczych
adjectives
adverb
nouns
verbs

References
  1. Jean-François de Galaup La Pérouse (1801) Podróż p. La Perouse na odkrycia nowych kraiów w latach 1785-1786 i 1788‎ (in Polish), volume 1, page 270

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.