rozmównik
See also: rozmownik
Polish
Alternative forms
- rozmownik (obsolete)
Pronunciation
- IPA(key): /rɔzˈmuv.ɲik/
- Rhymes: -uvɲik
- Syllabification: roz‧mów‧nik
Noun
rozmównik m pers
- (obsolete) conversationalist, conversation partner, interlocutor; talker
- Synonym: rozmówca
Declension
Declension of rozmównik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | rozmównik | rozmównicy/rozmówniki (deprecative) |
| genitive | rozmównika | rozmówników |
| dative | rozmównikowi | rozmównikom |
| accusative | rozmównika | rozmówników |
| instrumental | rozmównikiem | rozmównikami |
| locative | rozmówniku | rozmównikach |
| vocative | rozmówniku | rozmównicy |
Related terms
References
Further reading
- Aleksander Zdanowicz (1861) “rozmównik”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozmównik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 655
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.