przepowiadanie

• przepowiedanie

From przepowiadać +‎ -anie. First attested in the fifteenth century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pr̝ɛpɔvjadaɲɛː/
• IPA^(key): (15^th CE) /pr̝ɛpɔvjadaɲe/

przepowiadanie n

1. public announcing
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎, page 309:

     Ktokoly vasz nye przymye a nye bądzye slvchacz vaschego przepovyedanya (sermones vestros Mat 10, 14), wyschedwschy z domv albo z myasta, otrzasnyczye proch z vaszych nog

     [Ktokoli was nie przymie a nie będzie słuchać waszego przepowiedania (sermones vestros Mat 10, 14), wyszedwszy [na dwor] z domu albo z miasta, otrzęśnicie proch z waszych nog]

2. verbal noun of przepowiadać (“predicting”)
   • 1876 [Fifteenth century], Vatroslav Jagić, editor, Archiv für slavische Philologie‎, volume XII, page 143:

     *Pzzepoviadanye prenunciacio

     [Przepowiadanie prenunciacio]

• Polish: przepowiadanie

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “przepowiadanie, przepowiedanie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• przepowiedanie (Middle Polish)

Inherited from Old Polish przepowiadanie. By surface analysis, przepowiadać +‎ -anie.

• IPA^(key): /pʂɛ.pɔ.vjaˈda.ɲɛ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /pʂɛ.pɔ.vjaˈda.ɲe/, /pr̝ɛ.pɔ.vjaˈda.ɲe/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -aɲɛ
• Syllabification: prze‧po‧wia‧da‧nie

przepowiadanie n

1. verbal noun of przepowiadać

• przepowiadanie in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “przepowiedanie, przepowiadanie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “przepowiadanie”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przepowiadanie”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 5, Warsaw, page 169
• przepowiadanie in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego